TEMENNİ

Çiçeklerimiz açsın apansız. Günlerimiz güzel başlasın. Kitap okunsun mesela. Spor yapılsın.

Müzik dinlensin. Yola çıkılsın. Umut edilsin, umutlar bahşedilsin. Hayat telaşından önce

kendimizi mutlu edebilmenin huzuru sarsın dört bir yanımızı. Bahar gelsin biz ölene kadar.

Her yanımız yeşil olsun, canlılık olsun, doğa yaşamaya yüz tutsun içimizde. Ta ki biz ölene

kadar. Her anın üstümüzdeki hakkını bilip o son ana kadar şükürlerimizi sıralayacak inciler

biriktirelim avucumuzda. Sonra çekelim onları esma niyetine, hayata geliş amacımızı

keşfetmenin demiyle.

Ama en çok sevelim. Kendimizi sevelim ilk, bizde olmayanı başkasına vermemiz ne

mümkün bilinciyle. Sonra gözümüzün değebileceği herşeyi ama herşeyi sevelim, Yaradan'ın

Ya Vedud sıfatına hürmetle…

Sevmenin bin bir türlü halini ekelim gönül bahçemize. Renk renk, buram buram çiçekler

açsın yüreğimizde. Güzelliğin kokusu yayılsın. Dilimizden, dinimizden, zihnimizden…

Bir çocuğun masumiyetiyle oyunlar kuralım. Kocaman bir tebessümle yapalım her ne

yapıyorsak. Sırlarımız olacaksa aşktan olsun yalnızca. Yok etmesin, tüketmesin hiç bir

yansımamızı..

Yardım edebilmenin mucizeviliğini deneyimleyelim. Bizden giden olmadığının farkındalığıyla,

vesile kılana hamdla. Halil Cibran gibi bakalım insanlara. "Yaradan yaratmaya değer

görmüşse ben kimim ki sorgulayayımı" zikre tutarak ilerleyelim. Tolstoy 'un insan ne ile

yaşar, sorusuna cevap verelim üç kere; Sevgiyle, sonsuz bir sevgiyle, Yaradan' ın ilahi

nurdan sevgisiyle…

Haftanız rengarenk, sevgi, sağlık ve ışık dolu olsun. Her daim tebessümle kalın.