RAMAZAN( ŞEKER) BAYRAMI

Her ülkenin kendi adet ve geleneklerine özgü bayramları vardır.

Bizim de dini ve milli bayramlarımız vardır ki bunlardan dini olanları, Ramazan ve Kurban Bayramı'dıŕ.

Ramazan Bayramı ya da Şeker Bayramı oruç tutma ayıdır.Ve oruç tutulduktan sonra üç gün boyunca kutladığımız dini bayramlarımızın ilkidir Ramazan Bayramı.

Her yıl büyük bir heyecanla karşıladığımız Ramazan ayını bu yıl da geçen yıl olduğu gibi kaygı ve hüzünle karşılayıp, oruçlarımızı tutmaya çalıştık.

Nerede o eski

     Ramazanlar, Bayramlar? diye diye.Bu klişe cümle günümüze ne kadar da uydu? Geçmişe özlem duya duya...Pandemi nedeniyle, evlerimizde, dört duvar arasında kala kala Bayramımıza ulaştık.

Ne zaman biteceği muamma olan bu hastalıkla mücadele içinde...Hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacağı gerçeğiyle  yüzyüze aşmaya calışıyoruz.Zoru başarmaya gayretle...

Ülkece el ele.Aynı duygular içinde.Gökkubbenin altında aynı şartlarda yaşıyoruz.Eş, dostla hatta aile fertlerimizle bile görüsemeden yol alıyoruz.Değer verdiğimiz bazı şeyler değerini yitirdi.Giysiler gardroplarda asılı kaldı.Restoran ve cafelerde buluşma, koyu muhabbetler bitti.Kalabalık iftar sofraları,ziyafetler geçmiste kaldı.Kutlamalar, törenler yapılamaz oldu.Sohbetler, karşılıklı görüşmeler telefonlara taşındı.Bir yerden bir yere gidiş- dönüşler( seyahatler) edilemez oldu.

Öğrenci öğretmenlerine, öğretmen  öğrencilerine hasret kaldı.Tahta başında buluşma özlendi.Öğrenci, sınavları( sözlü- yazılı) arar oldu.

Ve biz küresel salgın ile mücadele ede ede bugüne Bayramımıza kavuştuk.Dünyayı saran bu salgın hastalığın ortasında dini görevimizi yerine getirmeye çalışarak...

Bayramlarımızı artık kaygı, yoğun bir korku, panik ve belirsizlikle kutluyoruz. Bu salgın üzerimize karabasan gibi çöktü.Nice canlar toprak oldu.Ocaklar kapandı.Yüreklere kor ateşler düştü.Belirsizlik cok korkutucu.

Eve kapanma, evden calışma süreçleri, sadeleşen hayatlar; sağlığın önemini, özgürlüğün tadını, tedbirin elden bırakılmaması gerceğini apaçık gözler önüne serdi.

Misafirleri ağırlamak için hep kapalı duran misafir odalarımız da boynu bükük kaldı.Çünkü ne gelen ne de gideni var. Umudu olan bayramda da ziyaretcisi olmayacak.Sekerlik içindeki cikolata, seker ve lokumlarda tadacak kimseyi bulamayacak.Eskiden, olması zorunluymuş gibi olan sigaralıklardaki sigaralarda ( yerli sigaraların yanında yabancı olanlar) olması şart olanlar da artık yok.

O güzelim coronasız bayramlarda kahve ikramı yapılır.Sonra tatlı.Bayramların olmazsa olmazı olurdu.

Artıktezgahlarda yerini alan şekerlemeler de bize heyecan vermiyor.Alıcısı da eskisi kadar değil.

Davulcularimız.Ramazan ayı boyunca her gece bizi uyandırabilmek için davuluna" güm güm" vuranlar.Bu şartlarda coşarak mı vurdular, bilinmez?Bayramımıza biraz olsun renk katabilmek için de bir iki çalsalar...Emeklerinin karşılığını alabilmek için de kapımızı.Belki yüreğimiz kıpırdar.Yaşadığımız o güzel bayramları yad ederek, anılarımızı canlandırırız.

Eski bayramların en sevilenlerinden biri de kartpostalları tek tek seçerek almak  ve onları özenle bayram mesajları yazarak, postaya vermekti.Hele karşılığı gelince...Merakla açar.Dilek ve temennileri okurduk.Ev ahalisine de yüksek sesle.O öyle bir coşku olurdu ki..Bayramın süsü ve rengiydi adeta.Uzaklar yakın oluyor, duygular kaynaşıyordu.

Yine büyüklerimizin ellerini öpmek , onların hayır dualarını almak da bayramın en özel yanıydı.Şimdilerde yapamadığımız.

Arefe ya da bayram günü kabristanları ziyaret de önemli geleneklerimizdendir. Bu bayram onu da yapamıyoruz.Uzaktan dualar ileterek, bir nebze de olsa rahatlıyoruz Toprağı sulayıp, çiçeklerle donatamadıktan sonra...Yüreğimiz acıya acıya.Gelecek bayramlara umutla, sabırla bekliyoruz.

Seker tadında olan Ramazan bayramımıza bir de cocuk  penceresinden bakarak dillendirmeliyim.

O cocuk diyor ki:

"Bayramlarda aklıma hep renkli balonlar ve sekerler gelir. Hani o bayram sabahında, geceden ellerimizle düzeltip divanın üzerine yatırdığımız, bayramda kuşanmak için bize alınmış olan mutluluk kaynağı gıcır gıcır giysiler, ayakkabılar var ya ah onlar...

Bayram sevincleri hep diğer mutluluklardan hep bir puan öndedir.Çünkü bayram, hem yeni giysiler; hem kalabalık sıcak bir aile ortamı; hem şeker, cikolata, lokum: hem harçlık demektir.

Bayram, biz cocukların sahne aldığı bir tiyatro sahnesidir.Kostümünü giyen rolüne başlar.Replik, hepimizde aynıdır." İyi Bayramlar"

Bu özel gün tüm mahalleyi, yeni giysilerle gezme günüdür.Bayram giysileri birçoğumuzun büyüktür.Ya uzun olur.Ya geniş.Komik komik dolanır.Farkına sonradan varacağımız bu sevimli hallerimizle, toplayabileceğimiz kadar seker, cikolata, lokum biriktirir.Bugünü istediğimiz kadar yeme günü ilan ederiz.Cünkü bugünün adı Şeker Bayramıdır.Sekerin bol bol, serbestçe yenilebildiği...Zaten en cok cocukların mutlu olması gerekmez mi?

Bir de yaşlandıkça cocukluğuna dönen ve eski bayramları özleyen büyüklerimizi mutlu etmeliydik.Onlar mutlu oldukça biz de sevinçle ucuyor; bayramı sıkıca kucaklayabiliyoruz.

Bazen su olup akan, bazen mıh gibi olduğumuz yere çakan zaman mefhumu bizi de bayramları da yıpratıyor.Sadece geriye kalan silüetler, hatıralar, o güzel yaşanmışlıklar...Keşke böyle olmasa,, her şey aynı lezzetinde olsa.Tıpkı bayram sabahı yediğimiz baklavanın tadı gib damağımıza yapışıp öylece  kalsa.

Hayat, bir tiyatro sahnesidir.Rolü bitenin selamlayıp çıktığı.Tek farkı alkışlar.Gerçek hayat sizi sahneye döndüremiyor.ikinci bir selam hakkı yok.O yüzden bayramlarda küçükleri ve yaşlılarımızı mutlu etmek icin" tek" olan şansımızı iyi kullanalım.

Bayramımız kutlu olsun.Biz cocuklardan ruhu çocuk kalabilmiş size"

Değerli Okuyucularımız,

Sevgi, barış, kardeşlik duyguları içinde.Hasta, kimsesiz olanlara yardım elinin uzatıldığı.Dargınlık  ve kırgınlıkların unutulduğu, bittiği.Hoşgörü içinde.Umutların tazelendiği, yüreklerin  heyecanla çarptığı.Hatırlanarak, hatırlayarak.Şeker tadında, sağlıklı nice bayramlar diler.Ramazan Bayramımızı kutlarım.

HÜLYA MURAT

TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI ÖĞRETMENİ