GÖNÜLLERİN HAYKIRIŞI
Hülya MURAT
İnsanız biz. Acıyla ve mutlulukla kolkola; ayrı ayrı hikayerde… Bazen hikayeden kaçarcasına gitmek isteyen… ‘’Böyle hikaye olmaz olsun ‘ diyerek… Mutluluğa avuç açarak. Umut ederek ve güzel bir yaşamı kucaklayacağımızı düşünerek…
Hikayenin sonu yolculuk. Kolay olmayanı. Giderken bavuluna biriktirdiğin günah ve sevaplarını koyarak… Anıları… Yarım kalmış ,tamamlanamamış şiirleri; yaşanmış veya yaşanamamış güzellikleri ardında bırakarak… Bir el sallayamadan… bir veda bile edemeden.
Hikayede sevgi vardır. Sevgi her yerdedir. Sevgi güvendir. Sevgi insana en yakışan duygudur. Sevgidir doğanın ikinci bir güneşi. Sevmek kıymet bilmektir. İnsani bir duyuş ,hissediştir.
Dünyayı kucaklamaktır. Canlıyı , cansızı beğenmektir. Güzele, iyiye gönül açarak…
Sevginin hülyalara dalanı ve arasında kaybolduğu ise aşktır. Leyla ve Mecnun – Hüsn-ü Aşk –
Ferhat ile Şirin – Arzu ile Kamber – Tahir ile Zühre – Yusuf ile Züleyha –Romeo ve juliet – Antonius ve Kleopatra evsanevi aşkların evsanevi kahramanları. İşte aşk budur dedirten…
Kays (Mecnun) Leyla’ya olan aşkı (
Aşk-ı Mecaz) yüzünden çöllere düşmüş; Kabe’de Allah’a derdini arttırması için yalvar yakar olmuş gerçek aşktan ilahi aşka varmıştır. Hüsn ile Aşk’da böyle evsanevi bir aşkın pençesinde,Rabb’imize yalvarmış ilahi aşkla yanmıştır. Ferhat ya Ferhat ?
‘’Bisütun Dağları ‘’nı delerek zoru başarmış ;vuslatı beklerken ; ölümle kucaklaşmıştır.
Aşkın büyüsü ,efsanelerde yaşamış – Bugüne gelmiştir.Büyülü aşklar artık efsanelerde kalmış. Nerede o eski aşklar ? dedirtmiştir.
Leyla-i Mecnun benem
Şeyda-yı Rahman benem
Leyla yüzünün görmeğe
Mecnun olasım gelir.
Aşık isen didarına
Koma bugünü yarına
Görenler aşk bizarına
Kendüziden bizar olur.
Mısralarıyla da ‘’ Yaradan aşkını’’ bize en iyi anlatan Yunus Emre olmuştur. Divan şairimiz Fuzuli de (rindi şeyda – çılgın aşık) dır. Nedim Sadabadı ve Göksu’da yaşanan aşkları şarkılarında dile getirmiştir. Ve şimdilerde diyoruz ki sıkıntılı bir okul olan hayatı güzelleştirip huzurlu yapabilmeli .Aşama aşama yol alırken bizimle olan aile ,dost ve arkadaşa sıkı sıkı sarılmalı , dürüstlük ve güven ile adım adım ilerlemeliyiz. Cadde ve sokakları ağır ağır adımladığımızda karşımıza aniden çıkam bir çocuğa, bir yaşlıya,bir engelliye el uzatma duygusunun adı tabi ki sevgidir.
Ah! Bu sevgi ve aşkı yüreğinde taşıyan insanoğlu. Ya mutluluktan bir kelebek gibi uçuşur.Ya da umutsuzluk karamsarlık içinde acıyla ortak olur,içinde yaşar. Sevdiği birinden ayrı kalmak yüreği acıtır. Kanatır. Yaralar. Ayrı ayrı yollarda veya uzak diyarlarda olanlardan . Ya da dönülmeyecek yola gitmiş sevdiklerimizden. İşte burda karşımıza Sevgi-Aşk-Özlem ölçüsü çıkar. Özlemek her birimizin yaşadığı , tattığıdır. Evladını vatan nöbetine uğurlayan bir anne hep özlem içindedir. İçindeki vatan sevgisi ağır basar da sabır gösterir. Hele hele bir yakınını , çok sevdiğini ebediyete uğurlamışsan yanar ha yanarsın. Özlemek ne demek ?
Ama dünya hep döner .Acı yüreklere hep solur.
24 Ocak 2020 yılı akşamı şehrimiz Elazığ’da yaşadığımız deprem felaketi bize eski ‘’ Gakko Diyarı’nı ‘’ özletiyor. Eski Elazığ’a kavuşabilme özlemi , yüreklerimizde coşuyor. Sonrasında bir kabus gibi gelen hastalık… Sadece bize değil , dünyaya geçmiş yılları özletti. Çaresizlik özlemi kat be kat artırdı. Düşlediğimiz güzel günlere yeniden kavuşabilmek… Yüreklerde dostlarla ince belli bir bardakta karşılıklı içilen bir yudum çayın özlemi.
Aileler biribirinden ayrı . Aynı şehirde bile görüşemeden yaşamak. Hasret gönüllerde. Hayat devam etmekte .Sırtımızdaki bu ağırlıkla… Giderek kötüleşen dünyada özlemi iliklerimizde hmeden ; sağlıklı , huzur ve mutlulukla gelen günlerde buluşabilsek…
Değerli okuyucularımız , umudumuzu , yaşam sevincimizi yitirmeden hikayemize devam edelim mi? Herşeyin ilacı zaman diyerekten yaşam enerjimizle …
En güzel hikayeler sizin olsun . Kalın sağlıcakla…
