İşte Bizim Hikayemiz

Gazetemiz misafir yazarlarından Serkan Özer'in kaleme aldığı yazıyı siz değerli okuyucularımızın beğenilerine sunuyoruz.

Bizim de kaderimiz böyle yazılmış.Allah a şükür.Daha 13 Yaşta başlıyor ayrılık.Okumak için çıkılıyor bu diyardan...Bir daha asla hiç gerçek köylü olamıyor çocuklarımız.Dehre tutmak,balta sallamak,kazma kürek kullanmak vs.Artık çocuk yaşta hasreti ,kurtuluş olarak görüyor minik bedenler.Gurbet kader oluyor.Annesinin böreği buharı tüten çayı beğenmedikleri yemekleri hasret ve hüzne dönüşüyor her apartman dairesinin perdesine bıraktığında ...Hayaller kuruyor insan.... Anne, baba ,kardeş atışmaları içinde yapılan o kahvaltı sofraları canlanıyor zihninde...Ve ben hiç bir gün Annemin kahvaltı sofrasına inat edip ,öyle çıkamayacak mıyım evden Okuluma gitmek ıçin .İç çekerek kuru ranzalı her şeyini sığdırdığı o küçücük bedenlerini gizlediği yatağı, her şeyini gizleyecek sırdaşı ,göz yaşlarını hasretini, özlemini resmedecek işleyecek bir-tek dostu olacak artık yastığı.Han duvarları şiirleri ve yazıları canlanacak her yattığında gözlerinde.işte bizim hikâyemiz. Bizde şov yapılmaz içine akıttığı hasretidir annenin .Ve bir çocuğun özlemidir geleceğidir her resim her fotoğraf her kelam...