Hülya MURAT

Anneler Günü

Hülya MURAT

Annedir, bu  hayatın  tadı, tuzu. Baba,aile  ocağının  direğidir. İki  değer, bizim için  en kiymetlilerimizdir.
Anne, dokuz  ay evladını  karnında  taşır. Evladı  ile  ilk bağı  orada  kurulur. Acıyı  da sevinci  de ilk  orada paylaşır; dert  ortağı, sırdaş  olur. Dünyaya gözlerini  açtığında  da mutluluk  içinde  yola devam  ederler. 
Ve Anne, çocuk  sevgisi  gün  geçtikçe katlanır. Bağlılık, günbegün artar. Yaşam  boyu sürer.
Anne, yeryüzüne  indirilmiş bir  melek  gibidir. Hep  koruyucu, hep  kollayandır. 
Anne, bir  çiçek  kadar  nahiftir. Üzersen  kırılır. Seversen  mutlu  olur. Saygı  bekler. Hep  yanında  olun ister. Dertlerini, tasalarını  hep  saklar. Sevincini  paylaşırken  bile  evladının  gözlerinin içine  bakar.Her  şeyi  ama her şeyi  onun  gözlerinde  bulur; onunla  yaşar. Gülünce  güler, sevinçli olur. 
Nasıl  olmasın  ki...
Ona hayat  veren  ALLAH  can veren  de kendisidir.
Anne! Sefkattir/
Anne!Huzurdur/
Anne!Güvendir/
Anne! Sonsuz Güçtür/
Anne!Hayatın  Anlamıdır/
Anne! Sevgidir/
Anne!Sabırdır/
Anne!İyiliktir/
Anne!Yaşam  Kaynağıdır.
Anneler,çocukları için  her türlü  fedakarlığı  göze  alan, karşılıksız  sevenlerdir. 
Dünyayı, çocuklarıyla  kucaklayan, hayatını  acısıyla, tatlısıyla  onlara göre  yaşayandır.
Çok  sever. Öyle  çok  sever  ki  kendini unutur. Sanki  kendi  adına  hic yaşamaz. Evladıyla  yoğrulur.
Onun  mutluluğuyla  mutlu, acısıyla  perişan  olur. Kahrolur. Çareler  arar, durur.
Her  çocuk, annesini  sever. Ben de  annemi çok  sevdim. Hep  onunla  olmak onunla  yaşamak  istedim.Sanki hep  benimle  kalacak gibi  hissederek...Ama  olmadı. Gitti. Yarım  kaldı. RABB' İM daha çok  sevdi  ki  onu  yanına aldı.
Ben, o gidince  yaralandım. Hayatımın  anlamı  kalmadı. Çok  zor  yaşama  dönebildim. 
Şimdi; dualarımda. Dualarımla  yanı  başımda.
Sevgi  var  ya sevgi. Duyguları  doruğa  çıkaran .
Beni  şair  yapan/ Yazar  yapan. 
O sevgi ve aşk değil  midir?
Odur. İlham  veren. Kalemi  ele aldırarak, satırlara  döktüren...Dile gelen...Duyguları  bir  bir  sıralayan...Kaleme  yön veren, iz bıraktıran...
İşte o  sevgi , Anne  sevgisi.
Destanlara, Türk  destanlarımıza baktığımızda, kadınlar, analarımız daima  mavi bir  ışık  içinden  doğarlar. 
Oğuz  Kağan'ın " Gün/ Ay/ Yıldız " adlı  oğullarını  doğuran anne, karanlıkları  yarıp  yere  inen bir  mavi   ışıktan  doğmuştur. 
Mavi  ışık, burada  bir  simgedir. Mavi  ışık, destanlara  göre  aydınlıktır. Işıktır. Bu da  analara duyulan derin sevginin,mucizenin  işaretidir.
Ayrıca  kadın, Türk  destanlarında  her şeyden önce  kutsal  Türk  çocuğunun  anası  olarak  değer  taşır. Önemlidir..
" Kitab- ı Dede Korkut  Hikayeleri " nde  de aile  bağlılığı, anne, evlat  sevgisi öncelikli olarak  işlenmiştir.
Türk  ve  Batı  Edebiyatı  eserlerine baktığımızda    da Anne  motifinin  en  önde  olduğunu  görür, okuruz.
Özdemir  Asaf:
" Ne cenneti merak ediyorum. 
Ne  de  cehennemi, 
Çünkü; annecigimi  gülerken de gördüm, ağlarken de. " Demiş.
Orhan Veli  Kanık' da
" Annemi  ölmüş  gördüm  rüyamda, 
Ağlayarak  uyanışım, 
Hatırlattı bana, bir  bayram  sabahı, 
Gökyüzüne  kaçırdığım  balonuma bakıp 
Ağlayışımı. "Demiş.
Her  iki  şairimiz  de anneye  olan sevgiyi,ne de güzel  vurgulamış,mısralara dökmüş. Yad etmiş.
Ben de, 
ANNEME 
Dünüm  vardı, yarınım  yok!
Düşlerim vardı, sabahı  yok!
Bahtım  karardı ,beyazı yok! 
Sevdiğim  vardı, artık  yok!
Diye,seslendim.
Evet!Kutsal bir  görevi  üstlenmiş, hem anne hem  baba olmuş  annem, eli  öpülesi  annelerimiz,bizim değerli  varlıklarımız...
Annem  ,Dedim Artık  çok çok  uzaklarda olan  çok  sevdiği  eşine  kavusabilmis Annem! Uykusunda, biz sevenlerine,sevdiklerine veda etti. Yorgun  kalbi, dayanamadı. Acıları  dindi.
O gün, dünya  tersine döndü. Un  ufak  oldum. Parçalandım. Çaresiz  kaldım.
Kalemi elinden  hiç düşmeyen;, yazmayı  çok  seven  ben, annemin camide  okunacak selasını  da  yazdım. Ama nasıl? Sol yanım  sızlaya  sızlaya; kanaya  kanaya...
Bu görev, çok zordu. Yüreğimi  söke söke  yaptım. Evet,yaptım.
Ruhun şad olsun  benim  güzel  annem. Sonsuzluğa  uğurladığımız  tüm  annelerimizin  mekanları cennet olsun. Nur içinde yatsınlar.
Özlemle, rahmet okunur  gidenin ardından. Acı, yüreklerde  hep  solur. Hayat, akıp  akıp  gider.
" Annesiz  ev, ıssız  geceye  benzer." sözü  çok doğru  çok...
Bu yıl, 11 Mayıs  günü  " Anneler  Günü "Ama  geçmişte ,heyecanla  beklediğim  bu  özel günü  artık  buruk bir  kalple  karşılıyorum. 
Anne, başka bir  değer. Tarifi yok, anlatılması  çok  zor...
Her " Anneler  Günü" nde gözyaşlarım  içime  akıyor. İçimi acıta acıta. 
Günün kutlu olsun  canım  Annem.
Şu, bir  gerçek ki insan  yılları  sırtına  alsa da  acısını  alamıyor.Ağır geliyor.
Yaşınız, kaç  olursa olsun  anne  sıcaklığı, sevgisi, gücü  sonsuza dek  seninle  olsun  isteniyor. Kısacası, anneler  çok  ama çok  seviliyor.
Aile  fertleri, ayrı  ayrı  değerlidir ama yine annedir, bu değerleri  ayakta tutan ve de yaşatan ...
Ve
Vatan  toprakları  için vatan aşkıyla kanını  seve seve  dökmüş, şehadet  şerbetini  içmiş şehitlerimiz de bir ananın  evlatları, canlarıdır.
Şehit  annelerimiz,sizin  de  buruk  yaşadığınız "Anneler Günü " nüz  kutlu olsun.
Bir de engelli  çocuklarımızın  anneleri  var ki  onların  emekleri  katbekat  fazladır. Fedakar annelerimiz, sizin de  gününüz kutlu olsun.
Kasten, yaşamdan  koparılmış kıymetli  annelerimiz, sizin de  gününüz kutlu olsun.
Bu anlamlı  günü " Huzur Evi " de geçiren; ömrünü  evlatlarına  adamış büyüklerimiz,anneler  sizin de gününüz kutlu,yaşamınız  sağlıkla  geçsin.
Yine, çocuklarıyla birlikte onlara  sarılarak " Anneler Günü " nü  kutlayan değerlerimiz ,gününüz kutlu olsun.
Yitirdiğimiz  annelerimize rahmet; hayattaki  annelerimize  sağlıklı  günler  dileyelim. 
Hoşça  Kalın  güzel  annelerimiz Hoşça  Kalın...

Yazarın Diğer Yazıları