Eğitim sistemimize bakınca yabancı dil öğreniminin zamanını değerlendirmek gerekliliği gözükmektedir. Ülkede var olan ve yıllardır çözülemeyen yetersiz dil edinimi, bunu bizlere göstermektedir.
Gelişim psikolojisini inceleyen psikolog, pedagog, dil terapisti ve eğitimcilerin yaptığı çalışma, gözlem ve veriler gösteriyor ki; insanlar dili ;en iyi ilkokul, orta okul çağlarında öğreniyor.
Beynin altın çağı dediğimiz en verimli zamanında kelime dağarcığı, cümleler, kalıplar bol tekrar ile kalıcı olarak uzun belleğe transfer olabiliyor. Ancak liseye kadar dil eğitimi alamamış bir çocuk ne yazık ki lise çağlarında yeni bir ses bilgisi kuralı, aksan, kelimeler, kurallar derken bu karmaşada yetersiz kalıyor. Çünkü zaten halihazırda var olan ergenliğe girme psikolojisi, fiziksel ruhsal ve bedenlerinde oluşan yeni bir kimliğe sahip olma zamanlamasına bir de lise süreci ile gelen diğer artan branş dersleri ve ağırlaşan müfredatlar derken gençlere yeni bir dil öğrenimi ekstra bir yük olarak geliyor. Ve neticesinde de elbette yeni bir yabancı dil öğrenilemiyor.
Nasıl ki tarlanın her ürün için verimli zamanını bekliyor ve ürün almak için doğru zamanını kolluyorsak zihinsel ve gelişimsel süreçler içinde doğru neticeyi elde etmek için doğru zamanları kollamalı ve ülke eğitimi olarak en geç orta okul çağlarında hem İngilizce hem de günümüzün de ikinci yabancı dili olan Almancayı temel ve orta seviyede de olsa öğreterek lise için mezun etmeliyiz. Akabinde lisede görülen dil dersleri sadece okuma, konuşma, dinleme ile bol pratik ile dil seviyelerini de ileriye taşıyıp üniversite zamanına kadar ikinci yabancı dil ile hayata karışabilinsin.
